تاور کرین ماشینی است که قابلیت بلند کردن و پایین آوردن اجسام سنگین و حرکت دادن آن ها در راستای افقی را دارد. تاور کرین ها و کلا جرثقیل ها از ریسمان که می تواند اجسام را بلند کند متمایز می باشد و دلیل این تفاوت این است که بر خلاف قابلیت بلند کردن اجسام، ریسمان توانایی حرکت اجسام به جهت افقی را ندارد. تاور کرین ها همچنین با ناقل هایی که مواد بزرگ مانند زغال و غلات را بالا می برند و در یک روند مداوم حرکت می دهند هم فرق دارند. دلیل وجود کلمه "کرین" یا همان جرثقیل از آن جهت است که این ماشین ها ظاهری شبیه به پرنده ای بلند قامت با گردن بلند دارند که در انگلیسی آن ها نیز کرین نام دارند.
انسان ها وسایل بسیار متعددی برای بلند کردن اجسام سنگین از دوران باستان دارند. یکی از نسخه های اولیه جرثقیلی که الان توسعه یافته است شادوف بود که اول برای جا به جایی آب در مصر در حدود چهار هزار سال پیش به کار می رفت. شادوف شامل یک میله ی چرخشی می شد که بسیار بلند بود و از جهت عمودی تعادل ایجاد می کرد. یک وزنه سنگین به انتهای یک سر میله وصل بود و سطلی به طرف دیگر آن وصل شده بود. مصرف کننده سطل را پایین می کشید تا به آب دسترسی پیدا کند، آن را پر می کرد و سپس به وزنه اجازه این را می داد که آب را بالا بکشد. میله سپس می چرخید تا حالت مورد نظر را به خود بگیرد و سپس سطل خالی می شد. شادوف هنوز هم در برخی مناطق روستایی مصر و هند مورد استفاده قرار می گیرد.
در زمانی به کهنی قرن اول، جرثقیل هایی ساخته شدند که نیروی خود را از انسان ها یا حیواناتی می گرفتند که با یک چرخ بزرگ کار می کردند. این جرثقیل های اولیه شامل یک میله بزرگ چوبی می شدند که بوم نام داشت و به پایه چرخشی متصل بود. چرخ یا تردمیل به یک درام نیرو وارد می کرد که دور آن یک طناب قرار داشت. این طناب به یک قرقره بالای بوم و یک قلاب که وزن را بالا می برد متصل بود.
یک توسعه بزرگ در طراحی جرثقیل در زمان قرون وسطی رخ داد که بازوی افقی که جیب نام دارد به بوم اضافه شد. این جیب به یک بوم به طریقی متصل بود که به آن اجازه چرخش بدهد و از این طریق حرکت های بسیار متنوعی را برای آن امکان پذیر سازد. در قرن شانزدهم جرثقیل ها با دو چرخ ساخته می شدند و هر کدام یک طرف قسمت چرخشی که شامل بوم می شد قرار داشتند.
جرثقیل ها به نیروی انسانی یا حیوانی وابسته بودند اما در اواسط قرن نوزدهم این نیز تغییر کرد و دلیل آن این است که موتور بخار به وجود آمد. اواخر قرن نوزدهم، موتورهای احتراق داخلی و موتورهای الکتریکی برای نیرو بخشیدن به جرثقیل ها مورد استفاده قرار می گرفتند. در این زمان فولاد به جای چوب برای ساخت بیشتر جرثقیل ها به کار می رفت.
در نیمه اول قرن بیستم تاور کرین های اروپایی و آمریکایی به شیوه های مختلفی ساخته می شوند. در اروپا که بیشتر تاور کرین ها در شهرهایی با کوچه های باریک مورد استفاده قرار می گرفتند، این تاور کرین ها به صورت برج های بلند و باریک با بوم و اپراتور در بالای سقف آن درست می شدند. دلیل آن این است که کار ساختمانی ساکت و آرام در شهرهای شلوغ خیلی مهم است، این تاور کرین ها معمولا از موتورهایی الکتریکی نیرو می گرفتند و این اتفاق زمانی افتاد که دسترسی به آن ها زیاد و بسیار راحت شد.
منبع :